مسئولیت پرستار
سابقه تاریخی مسئولیت پرستار در ایران
[ویرایش]در نظام حقوقی ایران، با وجود قدمت طولانی این حرفه، مطالعات حقوقی چندانی در این خصوص صورت نگرفته است. از آن جائی‌که بیمة مسؤولیت مدنی حرف پزشکی اجباری نیست، آموزش حقوقی پرستاران _که معمولاً از لحاظ کسب درآمد تفاوت قابل توجهی با سایر مشاغل پزشکی دارند_ بایستی به سیاستی اجباری و کارآمد در وزارت بهداشت و خصوصاً در سازمان نظام پرستاری تبدیل شود تا مشکلات حقوقی و قضایی این افراد به حداقل ممکن تقلیل یابد.
مسئولیت مدنی پرستاران
[ویرایش]ماهیت تعهد پرستاران در نظام حقوقی ایران و فرانسه، علی‌الاصول تعهد به وسیله است، اما آنها باید در فرایند درمان، از هرگونه تلاش متعارفی دریغ ننمایند، در غیر این صورت، ملزم به جبران خسارات وارده خواهند بود. مبنای مسؤولیت مدنی پرستاران، قابلیت استناد عرفی فعل زیان‌بار به آنها می‌باشد، البته در برخی موارد استثنائی، ممکن است نظریة خطر، به عنوان مبنای مسؤولیت مدنی این حرفه قرارگیرد که در این موارد، به محض ورود خسارت به بیمار یا اقربای او و بدون نیاز به اثبات تقصیر پرستار از طرف زیان‌دیده، مسؤولیت پرستاران محقق خواهد شد، مگر این که عامل وقوع زیان بتواند ثابت کند قوه قاهره (فورس ماژور) علت وقوع حادثه بوده است.[۱]
اگر صاحبان حرف پزشکی و وابسته، دارای اطلاعات و صلاحیت‌های لازم بوده و در انجام وظایف خویش مطابق موازین علمی و فنی عمل کرده باشند، لکن اقدام به اخذ برائت از بیمار یا ولی او نکرده باشند، در این صورت در قبال خسارات وارده، ضامن نخواهند بود. به عبارتی اصل بر این است که تعهدات صاحبان حرف پزشکی و وابسته تعهد به وسیله است، مگر خلاف آن مقرر شده باشد.[۲]
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]۱. حمید رضا صالحی، مسئولیت مدنی ناشی از فرایند درمان، چاپ اول، انتشارات حقوقی، ۱۳۹۱.
۲. صالحی، حمیدرضا؛ فلاح، محمدرضا.(۱۳۹۲). مطالعه تطبیقی مسئولیت مدنی پرستاران در نظام حقوقی ایران و فرانسه، فصلنامه حقوق پزشکی، شماره ۲۶، پاییز۹۲.
۳. صالحی، حمیدرضا.(۱۳۹۲). شمایی از مسئولیت مدنی پرستاران، فصلنامه اخلاق پزشکی، سال هفتم، شماره ۲۵، پاییز ۹۲، صص۱۶۳-۱۸۶.